به گزارش خبرنگار افق بازار: بررسی‌های میدانی و گزارش‌های منتشرشده از سوی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران نشان می‌دهد که راندمان تولید در واحدهای میانی و نهایی زنجیره فولاد طی ماه‌های اخیر با افتی محسوس مواجه شده است. این کاهش که در برخی شرکت‌ها تا 60 درصد ظرفیت اسمی نیز گزارش شده، پیامدهایی جدی برای توازن بازار، سودآوری بنگاه‌ها و چشم‌انداز توسعه صادراتی کشور به همراه دارد.
یکی از مهم‌ترین دلایل افت بهره‌وری، اختلال مکرر در تأمین پایدار انرژی—به‌ویژه گاز طبیعی برای واحدهای احیای مستقیم و برق برای واحدهای ذوب القایی و قوس الکتریکی—عنوان شده است. در کنار آن، فرسودگی تجهیزات در بسیاری از واحدهای باسابقه، عدم نوسازی خطوط تولید، و کاهش بهره‌وری نیروی انسانی به دلیل مهاجرت یا افت انگیزه‌های شغلی، از دیگر عوامل موثر بر این روند نزولی به‌شمار می‌روند.
یکی از مدیران ارشد تولید در یکی از شرکت‌های بزرگ فولادسازی در منطقه مرکزی کشور می‌گوید: «سال گذشته، به‌طور میانگین بیش از 40 روز کاری را به دلیل قطعی انرژی از دست داده‌ایم؛ همین مسئله به‌تنهایی منجر به کاهش 18 درصدی بهره‌برداری واقعی در خط نورد ما شد.»
از سوی دیگر، مشکلاتی همچون عدم دسترسی پیوسته به مواد اولیه باکیفیت، نوسانات شدید نرخ ارز که باعث افزایش بهای قطعات یدکی وارداتی شده، و تأخیر در پرداخت مطالبات از سوی خریداران داخلی و خارجی نیز فشار مضاعفی بر خطوط تولید وارد کرده‌اند.
کارشناسان هشدار می‌دهند در صورت تداوم این وضعیت، به‌ویژه واحدهای کوچک‌تر بخش خصوصی با چالش‌هایی مانند کمبود نقدینگی، تعدیل نیرو و افت توان رقابتی در بازارهای صادراتی مواجه خواهند شد. این در حالی است که صنعت فولاد همچنان از مهم‌ترین پیشران‌های صنعتی کشور و یکی از منابع اصلی درآمدهای غیرنفتی محسوب می‌شود.
در چنین شرایطی، بازنگری در سیاست‌های تخصیص انرژی، تسهیل ورود فناوری‌های نوین تولید، و طراحی مشوق‌های بهره‌وری برای واحدهای پایین‌دستی می‌تواند مسیر بازگشت به ظرفیت بهینه را تا حدی هموار سازد.
0 دیدگاه