تاثیر قطعی برق و گاز روی صنعت فولاد و معدن وجود دارد. شرایط ناپایدار در تامین انرژی می‌تواند به توقف تولید، اختلال در زنجیره تامین مواد اولیه و افزایش هزینه ها منجر شود. این موضوع می‌تواند باعث کاهش تولید، افزایش قیمت‌ها، کاهش توانایی رقابتی در صنعت فولاد و معدن شود.
تحلیل شرایط کنونی نشان می‌دهد که صنعت فولاد به دلیل کمبود گاز، با عدم النفع 1.5 میلیارد دلاری مواجه خواهد شد، در حالی که این میلیارد‌ها دلار می‌تواند به ارزآوری کشور کمک کنند اما ضعف زیرساختهای انرژی در فواصل زمانی مختلف سال باعث عدم بهره‌برداری کامل از توان تولید شرکتهای معدنی و فولادی می‌شود. با این شرایط فولاد سنگان با چالش کمبود و قطع گاز بخش مهمی از پتانسیل تولید خود را از دست خواهد داد و تحقق برنامه ها و هدفگذاری سالانه دشوار خواهد شد.
فولاد سنگان سال گذشته از 320 روز کاری طبق استاندارد طراحی کارخانه، 120 روز را به خاطر قطعی‌های انرژی گاز و برق از دست داد. با وجود قطعی گاز و برق، فولاد سنگان توانست تولیدات خود را به نسبت قابل قبولی برساند، اما با ادامه روند کمبود انرژی گاز از پاییز 1402 روند تولید این قطب صنعتی شرق کشور را با مشکلات جدی روبه‌رو کرده است.
کارخانه گندله‌سازی فولاد سنگان پتانسیل تولید 20٪ بیش از ظرفیت روزانه و ماهانه خود را دارد و به طور کلی می توان گفت تولید 6 میلیون تن گندله به شرط تامین پایدار انرژی و چالش حمل ریلی و جاده ای برای فولاد سنگان دور از دسترس نیست. اما مشکل قطعی گاز از یکسو و ضعف زیرساختهای حمل ریلی از سوی دیگر که موجب انباشت و دپوی محصولات تولیدی می گردد، باعث از دست رفتن چنین ظرفیت بالقوه ای می شود و از طرف دیگر میزان سودآوری شرکتهای منطقه را نیز اتحت تأثیر قرار خواهد داد. از آنجا که قطعی گاز باعث تعطیلی کارخانه گندله سازی می گردد، در روندی معکوس بر تولید کنسانتره شرکت نیز تاثیر منفی دارد چراکه انباشت و دپوی کنسانتره و عدم مصرف آن در گندله سازی اجازه تولید کنسانتره با حداکثر توان را نخواهد داد.
با وجود ظرفیت تولید 35 میلیون تن گندله و کنسانتره و 5 میلیون تن سنگ‌آهن دانه‌بندی شده در منطقه سنگان، ظرفیت حمل‌ونقل ریلی حداکثر 8.5 میلیون تن است و در سال گذشته تنها 5 میلیون تن حمل جاده‌ای انجام شده است. در حال حاضرظرفیت حمل ریلی منطقه سنگان با ظرفیت تولید کارخانه های منطقه هماهنگ نیست و باعث تأخیر در حمل‌ونقل محصولات شده است. از طرفی هزینه حمل محصول به مراکز مختلف صنعتی به دلیل مشکلات زیرساخت حمل ریلی بالاست و زیرساخت جاده ای و ظرفیت آن نیز به اندازه ای نیست که تکافوی محصول تولید شده را بدهد. بنابراین باید اذعان کرد که کمبود انرژی و ضعف زیرساختهای حمل و نقل دو چالش عمده برای شرکتهای صنعتی منطقه شرق کشور به خصوص سنگان است که حل آن نیازمند حمایت سازمانهای مربوطه و همکاری شرکتهای صنعتی و معدنی منطقه است.
-resized.gif)
0 دیدگاه