نگاه ملی‌گرایانه صنعت فولاد یک اصل غیر قابل انکار است چرا که فولاد بخشی از هویت یک کشور به شمار می آید و می توان با بهره‌گیری از آن نگرش ها را تغییر داد و حرکت به سوی توسعه را با دیدگاه حضور حداکثری در صنایع دیگر محقق کرد. فولاد در عصر حاضر با زندگی روزمره انسانها درهم آمیخته است. مصرف سرانه فولاد در هر کشور نشانگر سطح توسعه یافتگی آن کشور است. براساس آمار در کشورهای در حال توسعه مصرف سرانه فولاد روز به روز در حال افزایش است و این مهم نشان از ویژگی‌های منحصر به فولاد در مقایسه با سایر فلزات و مواد است.
بر اساس این گزارش، کشورهای تولیدکننده فولاد جهان در سال 2022 بیش از یک میلیارد و 960 میلیون تن فولاد تولید کرده‌اند که نسبت به سال 2021 کاهش 4.2 درصدی را نشان می‌دهد. این کشورها در سال 2021 بیش از یک میلیارد و 878 میلیون تن فولاد تولیده کرده بودند.
تعداد 8 کشور از 10 کشور نخست تولیدکننده فولاد جهان در ماه نوامبر با افزایش تولید و 2 کشور با کاهش تولید همراه شدند. چین در این ماه، با تولید 76.1 میلیون تن، هند با تولید 11.7 میلیون تن و ژاپن با تولید 7.1 میلیون، 3 تولیدکننده بزرگ فولاد در جهان بودند.
در کشور ایران نیز اهمیت فولاد به یک اصل تبدیل شده است به طوری که در سال‌های اخیر تا به امروز رونق بخش های تولیدی، صنعتی، عمرانی، حمل و نقل و دیگر صنایع با توسعه جایگاه فولاد در ایران بطور ناخودآگاه مرتبط شده است. صنعت فولاد سرمایه بر و نیازمند به تکنولوژی است.
ایران از تولیدکنندگان اصلی فولاد در جهان محسوب می شود و جدیدترین گزارش انجمن جهانی فولاد نشان می‌دهد که ایران با تولید 3 میلیون تن فولاد در آبان ماه، جایگاه هفتم خود را در رده‌بندی ماهانه جهان حفظ کرده است. بر اساس گزارش انجمن جهانی، ایران در این ماه اکتبر به جایگاه هفتم تولید فولاد در جهان بازگشت و در ماه نوامبر این جایگاه را حفظ کرد. ترکیه هم در این ماه با تولید 3 میلیون تن فولاد به همراه ایران در جایگاه هفتم قرار دارد.
گزارش تولید فولاد خام در 10 کشور برتر تولیدکننده، نشان می‌دهد که در نوامبر 2023، ایالات متحده 6.6 میلیون تن، روسیه 6.4 میلیون تن، کره‌جنوبی 5.4 میلیون تن، آلمان 2.7 میلیون تن، ترکیه 3.0 میلیون تن، برزیل 2.7 میلیون تن و ایران سه میلیون تن فولاد خام تولید کرده‌اند.
با نگاهی دقیق نسبت به حمایت‌های دولت های گذشته به صنعت فولاد ایران، متوجه خواهیم شد که شاخص حمایت بیشتر اسمی بوده است در صورتی که شاخص حمایت مؤثر بیان می دارد که شرکت های بزرگ همانند ذوب آهن اصفهان ، فولاد مبارکه و ... نیازمند توجه حداکثری در تمامی بخش ها هستند. به گونه ای که حمایت مؤثری از تمام محصولات فولاد را باید شاهد باشیم و اگر براین باور باشیم که تمامی بخش ها تنها در چهار سال حمایت حداکثری را از شرکت های فولادی داشته باشند فراتر از مرزها پیش خواهیم رفت و علاوه بر تامین نیاز داخل و منطقه، بازار بسیاری از شرکت های فولادی در جهان را نیز تسخیر خواهیم کرد.
سیاستگذاران ایران با هدف بر روی سرمایه گذاری در بخش های فولادی (معدن و صنایع معدنی) برآن هستند تا با توجه به نیاز مبرم کشور و کاستی هایی که در دیگر بخش ها موجود دارد مصرف سرانه فولاد در کشور را بیش از پیش کنند. اما باید توجه داشته باشیم که اهمیت به جایگاه صنعت فولاد در ایران از چند بخش قابل بررسی است و نیاز است که محققان و فعالان این صنعت بیش از هر زمان به آن بپردازند و گام هایی هدفمند در ایران برای حضور قدرتمندانه در بازار جهانی بردارند.
محدودیت‌های منابع آبی و انرژی از چالش‌های عمد ه صنعت فولاد در حال حاضر است. کمبود آب، برق و گاز از چالش‌های صنعت فولاد است. صنعت فولاد در گرو سیاست ادغام نیست چراکه این کار مستلزم خصوصی‌سازی با هدف تغییر در نگرش‌ها و الگوهایی می شود که پیشتر در آن چالش هایی را در دیگر بخش ها برای کشور به بار آورده است. البته در این میان تغییر نگاه سنتی مدیریت نیز یک الزام است اما نگرش "نه به حس ملی گرائی" بیش از آنکه تولیدگرا باشد سودگرا برای برخی افراد و گروه ها است.
0 دیدگاه